همه چیز درمورد پروتئین های شوک سرمایی:

برخی از پروتئین های ارزشمند شوک سرمایی که در انسان شناسایی شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند عبارت اند از:

*CIRP: کمک به کاهش التهاب

*Lin28A/B: کمک به تنظیم متابولیسم گلوکز

*YB-1: کمک به بهبود زخم

*RBM3: اثرات محافظت عصبی

پروتئین های شوک سرمایی چه فوایدی دارند؟

پروتئین های شوک سرمایی حاصل از غوطه وری بدن در آب سرد، فواید بسیار چشمگیری برای ریکاوری ورزشی (ریکاوری عضلانی)، کاهش التهاب، بهبود زخم و مبارزه با سرطان و جلوگیری از رشد تومور(محافظت از مغز و سیستم ایمنی بدن) به همراه دارند.

اما مزیت اصلی پروتئین های شوک سرمایی که آنها را به یک فاکتور بسیار مطلوب در متدهای معمول سرمادرمانی تبدیل می کند چیزی نیست جز: حفظ توده عضلانی، اثرات محافظت کننده عصبی و بهبود زخم. شواهدی معتبر وجود دارد که نشان می‌ دهد پروتئین‌ های شوک سرمایی ناشی از حمام آب سرد می‌ توانند به کاهش از دست دادن توده عضلانی طی دوره ‌های افت تمرین بدنی یاری برساند. این موضوع می تواند در دوره های آسیب دیدگی و محدودیت حرکتی برای ورزشکاران به منظور حفظ توده عضلانی همچون معجزه عمل کند.

پروتئین‌های شوک سرمایی؛ تحقیقات و مطالعات کاربردی در پزشکی:

تحقیقات نشان میدهد که پروتئین‌ های شوک سرمایی “بقای سلولی را تقویت و آنزیم‌ های آنتی ‌اکسیدانی را فعال می‌ کنند. آنها همچنین ممکن است ویژگی‌ های محافظت کنندگی عصبی مهمی را ارائه دهند.”

به این ترتیب، پروتئین ‌های شوک سرمایی می توانند به عنوان روش کمک درمانی احتمالی برای مشکلات عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون و آسیب‌های مغزی مد نظر قرار گیرند.

از طرفی دیگر پروتئین شوک سرمایی YB-1 مزایای مختلفی را در حیطه بهبود زخم ارائه می دهد و همچنین ممکن است دستاوردهای مهمی را در تحقیقات آینده نگر‌ روی بیماری سرطان خلق کند.

دانشمندان معتقد هستند: «فراتر از پتانسیل تشخیصی این پروتئین ها، ما تصور می‌ کنیم که مداخلات درمانی از طریق هدف قرار دادن پروتئین‌ های شوک سرمایی ممکن است بار بیماری های مزمن را کاهش دهند. همچنین این ترکیبات به احتمال زیاد تشکیل توده‌ های پروتئینی را در بیماری های عصبی تنظیم می کنند».

مکانیسم عمل پروتئین‌های شوک سرمایی:

پروتئین شوک سرمایی با اتصال به اسیدهای نوکلئیک مانند DNA و RNA و تثبیت آنها در شرایط استرس سرد عمل می کنند. آنها دارای حوزه های اتصال به RNA هستند که به آنها اجازه می دهد با مولکول های RNA برهم کنش داشته باشند و بر پایداری، ساختار و عملکرد آنها تأثیر بگذارند. پروتئین های شوک سرد با اتصال به اسیدهای نوکلئیک می توانند از تخریب آنها جلوگیری کرده، یکپارچگی آنها را حفظ کرده و فعالیت آنها را تنظیم کنند.