پایان عصر لیدرها؛ آیا NBA با خطر کمبود بازیکنان، با قدرت لیدری مواجه شده است؟

در این مقاله سعی بر این است تا به بررسی این ادعای بزرگ بپردازیم.

کالین کوهرد، تحلیلگر ارشد ورزشی، به خلا لیدری در NBA اشاره می‌کند و نحوه رشد بازیکنان مدرن را با دوران‌های گذشته مقایسه می‌کند.
کوهرد در این سخنان به این نکته اشاره دارد که در NBA امروز، نبود رهبری قوی و ساختار مشخص در تیم‌ها به چشم می‌آید و فرآیند توسعه بازیکنان به‌ویژه در مقایسه با گذشته تغییرات زیادی کرده است.

بسکتبال آمریکا در طول سال‌ها تکامل یافته است. با این حال، برخی معتقدند که این تکامل با یک خلا قابل توجه در leadership داخل NBA همراه بوده است. کالین کوهرد، تحلیلگر مشهور ورزشی، در این باره صحبت کرده و تضاد آشکاری بین وضعیت کنونی NBA و گذشته پرافتخار آن را برجسته کرده است.

کالین کوهرد در این تحلیل به این اشاره دارد که در گذشته، NBA از لیدری و ساختار مشخص‌تری برخوردار بوده، اما اکنون این خلا لیدر احساس می‌شود وی در برنامه The Herd with Colin Cowherd گفت:

NFL بر خلاف NBA هیچ‌گاه دچار خلاء لیدر نشده است. بازیکنان در آنجا با تجربه‌تر هستند؛ آن‌ها ۴ یا ۵ سال در کالج می‌مانند. فرهنگ (culture) بسکتبال در آمریکا قبلا همین‌طور بود.
مایکل جردن سه سال در دانشگاه ماند؛ لری برد چند سال در کالج بود؛ پاتریک اوینگ همینطور؛ تیم دانکن هم همینطور. فرهنگ فعلی بسکتبال در آمریکا یک گام حیاتی را نادیده می‌گیرد. استعدادها را در دوران دبیرستان شناسایی می‌کنند و بعد سریع می‌خواهند آن‌ها را وارد حرفه‌ای‌ها کنند و حقوق خوب بپردازند.

مشکل کالج

NCCA برای دهه‌ها به‌عنوان یک کوره ذوب برای تبدیل استعدادهای خام بسکتبال به ورزشکاران و لیدرهای کامل عمل می‌کرد. نمادهایی مانند مایکل جردن، که سه سال در دانشگاه کارولینای شمالی مهارت‌های خود را پرورش داد، و لری برد، که چندین فصل را در ایندیانا استیت گذراند، از کالج به‌عنوان افرادی بالغ و متمرکز بیرون آمدند.
سیستم کالج به بازیکنان کمک می‌کرد تا هم از نظر فنی و هم از نظر شخصیتی برای حضور در دنیای حرفه‌ای آماده شوند و ویژگی‌هایی مانند بلوغ، تمرکز و لیدری را در آن‌ها تقویت می‌کرد.

به دهه ۲۰۰۰ برویم، جایی که فرهنگ بسکتبال شروع به اولویت دادن به استعداد نسبت به مدت زمان حضور در کالج کرد. دوران “یک‌سال و تمام” (one-and-done) پدید آمد، که به بازیکنان این امکان را داد تا فقط یک سال در کالج بمانند و سپس به NBA بپرند.
در این تغییرات، به جای اینکه بازیکنان سال‌ها در کالج بمانند و مهارت‌های خود را توسعه دهند، آنها به سرعت وارد لیگ حرفه‌ای می‌شدند، حتی اگر این تصمیم به معنای ناتمام ماندن فرایند رشد کامل‌شان بود.

مشکل مداوم

کایری اروینگ، یکی از بهترین بازیکنان این نسل، تنها یک فصل در دانشگاه Duke گذراند قبل از اینکه وارد لیگ شود. علی‌رغم مهارت‌های غیرقابل انکارش، کریر اروینگ با حاشیه‌ها و انتقادهایی درباره رهبری‌اش یا به عبارتی عدم رهبری‌اش همراه بوده است.

کریر کایری اروینگ نمایانگر مسئله‌ای است که کالین کوهرد به‌عنوان یک مشکل گسترده‌تر شناسایی می‌کند؛ از درخواست خروج از کلیولند کاوالیرز گرفته تا دوران پرتنش‌اش با بوستون سلتیکس و تصمیمات خارج از زمینش با بروکلین نتس. کالین کوهرد در این باره می‌گوید:

آنچه کایری است، همان چیزی است که لیگ به آن تبدیل شده است. بازیکنان با استعداد شگفت‌انگیز، اما لیدرهای زیادی وجود ندارند. من فکر می‌کنم بسکتبال با خلاء لیدری مواجه است.

منتقدان همچنین به ظهور مسیرهای جایگزین برای ورود به NBA اشاره می‌کنند، مانند برنامه G League Ignite این برنامه طراحی شده بود تا به بازیکنان تجربه‌ای حرفه‌ای بدهد، اما زمان کافی برای توسعه و پیشرفت در کالج را به آن‌ها نمی‌دهد.

امروزه، بازیکنان تازه‌وارد (روکی) به‌عنوان افراد جدید و بی‌تجربه دیده می‌شوند، نه استعدادهای تکامل‌یافته. روزهایی که مجیک جانسن به‌عنوان یک بازیکن ۲۰ ساله در سال ۱۹۸۰، لس آنجلس لیکرز را به قهرمانی هدایت کرد و جای خالی سنتر باتجربه، کریم عبدالجبار را پر کرد، دیگر تمام شده است.